journalistirani

 وقتی می‌خواهند افکار عمومی را از موضوعی منحرف کنند، یک اتفاق بزرگ می‌سازند تا فکر مردم به طرف دیگر برود. حالا هم انگار نوبت پژمان جمشیدی است؛ مردی که اگر نقش همسایه بغلی را هم بازی کند، باز نصف ملت درباره‌اش نظر می‌دهند. انگار در اتاق فکرِ مهندسی افکار عمومی، یکی گفته: «بچه‌ها! دلار بالا رفت، مذاکرات گیر کرده، فساد لو رفته... یه چیزی بسازید مردم سرگرم شن.» و آن یکی جواب داده: «پژمانو بیارید وسط، مردم عاشق مظلومیتن!» ماجرا مثل سریال‌های خودش شده؛ طنز تلخ و تماشاگرپسند. مردم از غصه نان و اجاره فرار می‌کنند، تا در کامنت‌ها برای پژمان شمشیر بکشند. عده‌ای طرفدار، عده‌ای منتقد، و پشت‌صحنه؟ سکوتی طلایی برای عبور خبرهایی که نباید شنیده شوند. در این سرزمین، هر وقت حادثه‌ای بزرگ‌تر از درد مردم ساخته می‌شود، باید دید پشت آن چه چیزی در حال خاموش شدن است. پژمان فقط بازیگر است، اما نقش اصلی را مثل همیشه «مهندسان افکار عمومی» بازی می‌کنند؛ همان‌ها که بلدند چطور اشک مردم را بابت یک سلبریتی دربیاورند تا کسی نپرسد چرا هوا، آب و نان همه بوی سیاست می‌دهد. 🌍 ژورنالیست | انجمن خبرنگاران حامی محیط زیست...