🔻وقتی «دیر فهمیدن» کشور را میسوزاند؛ از صدام تا امروز ما
🔹طارق عزیز معاون صدام در خاطراتش نوشت که صدام، شش ماه قبل از حمله، بالاخره فهمید باید کوتاه بیاید؛ اما وقتی هیأت عراقی به آمریکا رسید، کاندولیزا رایس وزیر خارجه وقت امریکا فقط یک جمله گفت: «خوشحالیم عاقل شدید… ولی خیلی دیر.» 🔹۲۰ مارس، ساعت ۱۹، بمبها فرود آمدند. نه بهخاطر تصمیم صدام؛ بهخاطر دیر شدن تصمیمش. 🔹این روزها میان تنش تهران و واشنگتن، این روایت یک پیام ساده دارد: گاهی مسئله «عاقل بودن یا نبودن» نیست؛ مسئله این است که آیا هنوز وقت باقی مانده یا نه. 🔹حکومتها معمولاً وقتی دیر میفهمند که دیگر کسی آماده شنیدن نیست. تاریخ فقط یک بار هشدار میدهد. شرایط امروز ایران طارق عزیز در خاطراتش روایت میکند که شش ماه پیش از حمله ۲۰۰۳، صدام او و تمام مقامات ارشد عراق را بیخبر به کاخ ریاستجمهوری فراخواند. صدام، خسته و مردد، اعلام کرد که پس از سالها تنش با غرب، تصمیم گرفته کنار برود، قدرت را به شورای رهبری واگذار کند و کشور را از جنگ نجات دهد. وزرا و ژنرالها نفس راحتی کشیدند؛ فرصتی برای جلوگیری از ویرانی بهوجود آمده بود. کارگروهی تشکیل شد، به اروپا و آمریکا رفتند، با...