🕊 The Longest Contemporary War: Iran and the United States Vietnam Rebuilt; Iran Remains in a Soft War

از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۵، جنگ ویتنام - که بین ویتنام شمالی و ویتنام جنوبیِ تحت حمایت آمریکا درگرفت - یکی از خونین‌ترین و مخرب‌ترین درگیری‌های قرن بیستم بود.

بیش از دو میلیون نفر جان خود را از دست دادند، شهرها ویران شدند و ساختارهای اقتصادی فروپاشیدند.

با این حال، تنها یک دهه بعد، ویتنام از خاکستر برخاست. در سال ۱۹۸۶، این کشور اصلاحات اقتصادی «دوی موی» را آغاز کرد و درهای خود را به روی سرمایه‌گذاری خارجی گشود و سیاست‌های عمل‌گرایانه را در پیش گرفت.

تا سال ۱۹۹۵، ویتنام و ایالات متحده روابط دیپلماتیک خود را به طور کامل از سر گرفتند که نشان‌دهنده پایان دشمنی و آغاز تجدید حیات اقتصادی بود.

---

۱. ویتنام: از جنگ تا معجزه اقتصادی

ویتنام که زمانی یکی از فقیرترین کشورهای جهان بود، به یکی از سریع‌ترین اقتصادهای در حال رشد آسیا تبدیل شده است.

بر اساس داده‌های بانک جهانی و صندوق بین‌المللی پول:

۱. میانگین رشد سالانه تولید ناخالص داخلی: حدود ۶.۵ درصد از ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۴

۲. نرخ فقر شدید: از بیش از ۷۰ درصد در دهه ۱۹۸۰ به زیر ۳ درصد در سال ۲۰۲۳ کاهش یافته است

۳. صادرات: از ۲.۵ میلیارد دلار در سال ۱۹۹۰ به بیش از ۳۵۰ میلیارد دلار در سال ۲۰۲۴ افزایش یافت.

۴. فناوری و تولید: محل استقرار تأسیسات اصلی اپل، سامسونگ، دل و اینتل

۵. رتبه آزادی اقتصادی (۲۰۲۴، بنیاد هریتیج): بالاتر از چین و روسیه

ویتنام نشان می‌دهد که حکومتداری عمل‌گرا و اولویت دادن به منافع ملی می‌تواند بر ایدئولوژی خشک و انعطاف‌ناپذیر پیروز شود.

---

۲. ایران: جنگی که هرگز پایان نمی‌یابد

در حالی که ویتنام به سمت آشتی پیش رفت، جمهوری اسلامی ایران مسیر مخالف را دنبال کرد.

از زمان اشغال سفارت آمریکا در تهران در سال ۱۹۷۹، ایران و ایالات متحده درگیر طولانی‌ترین جنگ معاصر بوده‌اند.

جنگی بدون اسلحه اما با پیامدهای ویرانگر برای اقتصاد، جامعه و زندگی روزمره.

شاخص‌های کلیدی، تلفات انسانی و اقتصادی را برجسته می‌کنند:

۱. سقوط ارزش پول: از ۷ ریال به ازای هر دلار در سال ۱۳۵۷ به بیش از ۶۵۰ هزار ریال در سال ۱۴۰۳

۲. میانگین رشد اقتصادی: کمتر از ۱.۵ درصد در سال طی چهار دهه (بانک جهانی، مرکز پژوهش‌های مجلس ایران)

۳. رتبه آزادی اقتصادی: ۱۷۰ از ۱۷۷ کشور (بنیاد هریتیج ۲۰۲۴)

۴. سرمایه‌گذاری خارجی: تقریباً صفر

۵. تورم: بیش از ۴۰ درصد در اکثر سال‌های اخیر

این جنگ نرم مسلماً از هر درگیری نظامی متعارف کشنده‌تر است. این جنگ روزانه تلفاتی را به شکل فرار مغزها، فقر و ناامیدی اجتماعی به بار می‌آورد.

---

۳. عقلانیت در مقابل لجاجت

۱. ویتنام دشمن دیروز را به شریک تجاری امروز تبدیل کرد.

۲. ایران دشمن دیروز را به ابزار روایت سیاسی و توجیه داخلی تبدیل کرده است.

۳. ویتنام پذیرفت که توسعه بدون تعامل با ایالات متحده و بازارهای جهانی غیرممکن است.

۴. ایران، با وجود اتکای شدید به واردات و فناوری خارجی، هنوز وابستگی اقتصادی را یک شکست سیاسی می‌داند.

ویتنام برای جذب فناوری و سرمایه‌گذاری، صلح را پذیرفت؛ ایران همچنان بر انزوا و خصومت پافشاری می‌کند.

شهروندان ویتنامی آینده را در کارخانه‌ها و ادارات می‌سازند؛ ایرانی‌ها برای دلار، دارو و ویزا صف می‌کشند.

---

۴. نتیجه‌گیری: جنگی طولانی‌تر از ویتنام

جنگ ویتنام بیست سال طول کشید و تمام شد.

جنگ نرم ایران و آمریکا بیش از چهل و پنج سال طول کشیده است -

بدون آتش‌بس، بدون پیروزی، و بدون راه‌حل عملی.

سیاست‌گذاران ایرانی از هزینه‌های انسانی و اقتصادی آگاهند، با این حال بر سیاست‌های تقابل لجوجانه اصرار دارند -

اولویت دادن به غرور ایدئولوژیک بر رفاه عمومی.

ویتنام از دل جنگ به عنوان یک قدرت صنعتی و اقتصادی ظهور کرد.

ایران، پس از چهار دهه جنگ نرم، همچنان در رکود و فرصت‌های از دست رفته گرفتار است.

تضاد آشکار است: ویتنام عمل‌گرایی را انتخاب کرد؛ ایران سرسختی را.

---

درگیری ایران و آمریکا، طولانی‌ترین جنگ معاصر، جنگ نرم ایران، توسعه پس از جنگ ویتنام، تحریم‌های اقتصادی ایران، رکود اقتصادی ایران، روابط ایران و آمریکا، اصلاحات اقتصادی ویتنام، Đổi Mới ویتنام، پیامدهای جنگ نرم ایران

---

🌍 روزنامه‌نگار | انجمن روزنامه‌نگاران محیط زیست

محیط زیست، زندگی است…

✴ وقتی نان نباشد، هیچ درختی سایه نمی‌اندازد.

@journalistsir | @bahrm8

https://journalistsirani.blogspot.com