🔴 صداوسیما: آمریکا را زنده می‌سوزانند، هیرکانی را در سکوت

 

تلویزیون ملی در طول آتش‌سوزی کالیفرنیا لحظه‌به‌لحظه پوشش می‌داد، کارشناس می‌آورد، طعنه می‌زد، تحلیل امنیتی می‌چسباند.
اما ۲۱ روز است جنگل‌های هیرکانی در آتش می‌سوزند و رسانه ملی ترجیح داده وانمود کند «همه‌چیز آرام است»…
ظاهرا دود وقتی آمریکایی باشد جذابیت خبری دارد، ولی وقتی از جنگل‌های خودمان بلند شود فقط مزاحم جدول پخش است.

 

وقتی کالیفرنیا مهم‌تر از هیرکان است: سکوت رسانه ملی در بزرگ‌ترین آتش‌سوزی جنگل‌های مازندران

 

۲۱ روز از آتش‌سوزی گسترده جنگل‌های هیرکانی در منطقه الیت می‌گذرد؛ میراثی میلیون‌ساله که در برابر چشمان مردم ایران می‌سوزد و از دست می‌رود. در همین مدت، رسانه ملی در سکوت عجیب و ممتدی فرو رفته است؛ سکوتی که برای جامعه پرسش‌برانگیز است، اما برای صداوسیما یک «رویه عادی» محسوب می‌شود. همین سازمانی که در ماجرای آتش‌سوزی کالیفرنیا، لحظه‌به‌لحظه تصاویر، کارشناسان و تحلیل‌های تمسخرآمیز پخش می‌کرد، حالا ترجیح داده جنگل‌های خودی را «سانسور طبیعی» کند.

 

این تفاوت رفتاری سال‌هاست به یک الگوی رسانه‌ای تبدیل شده:
اتفاقات منفی در غرب، سوخت رسانه‌ای مطلوب؛
اتفاقات منفی در داخل، سوخت جنگل‌ها… بدون سوخت خبری.

در ماجرای کالیفرنیا، مجریان صداوسیما به‌صورت زنده آمار می‌دادند، حتی دود را به بحران تمدن غرب ربط می‌دادند. اما امروز، در سوختن جنگل‌های هیرکانی، کسی گزارش زنده نمی‌دهد، کسی از خط مقدم آتش نمی‌گوید و حتی کار به جایی رسیده که انتشار یک تصویر موبایلی از محل حادثه بیشتر از کل تولیدات رسانه ملی بازتاب دارد.

این پرسش مطرح است:
چرا صداوسیما از یک تراژدی محیط‌زیستی داخلی پرهیز می‌کند؟

برخی تحلیلگران می‌گویند نمایش فاجعه داخلی یعنی اعتراف به ضعف مدیریت بحران. برخی دیگر معتقدند اولویت رسانه ملی نه اطلاع‌رسانی، بلکه ساختن تصویر از «وضعیت مطلوب» است؛ تصویری که با شعله‌های ۲۱ روزه هیرکانی هم‌خوانی ندارد.

در غیاب رسانه ملی، اطلاع‌رسانی به‌صورت طبیعی به دوش فعالان محیط‌زیست، خبرنگاران مستقل و حتی مردم محلی افتاده است. این خود نشانه‌ای از شکاف رو‌به‌گسترش میان جامعه و رسانه رسمی است.

 

سوختن هیرکانی فقط سوختن درخت نیست؛ سوختن اعتماد عمومی است.
وقتی مردم می‌بینند آتش‌سوزی آمریکا جذاب‌تر از آتش‌سوزی مازندران است، طبیعی است که به رسانه رسمی بی‌اعتماد شوند. رسانه‌ای که فقط آن‌سوی دنیا را می‌بیند، اما از دود خانه خودش چشم می‌گیرد، در واقع نقش رسانه را نه ایفا می‌کند و نه می‌فهمد.

در کشوری که جنگل‌هایش تنها ۷ درصد مساحت را تشکیل می‌دهد، سکوت درباره آتش‌سوزی یعنی مشارکت در نابودی.
هیرکانی دارد می‌سوزد. طبیعت تنهاست. مردم تنها هستند. و رسانه‌ای که باید چشم و گوش کشور باشد، تنها کاری که کرده خاموش کردن دوربین است، نه خاموش کردن آتش.

🌍 ژورنالیست | انجمن خبرنگاران حامی محیط زیست
محيط زيست، دغدغه زندگيست...
✴️ وقتی نان نباشد، هیچ درختی سایه نمی‌دهد.
@journalistsir | @bahrm8
https://journalistsirani.blogspot.com