journalistirani

 طولانی‌ترین جنگ معاصر؛ ایران و آمریکا  ویتنام صلح کرد، پیش رفت؛ جمهوری اسلامی هنوز در جنگ است از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۵، جنگ ویتنام میان شمال کمونیستی و جنوبِ متحد آمریکا، یکی از خونین‌ترین و ویرانگرترین نبردهای قرن بیستم بود. نتیجه آن جنگ، بیش از دو میلیون کشته، نابودی زیرساخت‌ها و فقر فراگیر بود. اما تنها ده سال بعد، ویتنام از خاکستر جنگ برخاست. در سال ۱۹۸۶ با آغاز برنامه اصلاحات اقتصادی موسوم به «دوی موی (Đổi Mới)»**، این کشور تصمیم گرفت مسیر دشمنی را کنار بگذارد و درهای خود را به‌روی سرمایه و جهان باز کند. در ۱۹۹۵، ویتنام و ایالات متحده روابط دیپلماتیک کامل برقرار کردند؛ نقطه پایانی بر دشمنی و نقطه آغاز رشد.  ۱. ویتنام: از دشمنی تا توسعه ویتنام، که در دهه ۱۹۷۰ از فقیرترین کشورهای جهان بود، امروز یکی از پویاترین اقتصادهای آسیاست. طبق گزارش بانک جهانی (World Bank) و صندوق بین‌المللی پول (IMF): ۱. **میانگین رشد اقتصادی سالانه: حدود ۶.۵٪ از ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۴ ۲. نرخ فقر مطلق: کاهش از بیش از ۷۰٪ در دهه ۸۰ میلادی به کمتر از ۳٪ در ۲۰۲۳ ۳. ارزش صادرات: افزایش از ۲.۵ میلیارد دلار در ۱۹۹۰...

 🔴 پژمان جمشیدی در قزلحصار؛ ماجرایی پرابهام در پرونده‌ای غیرعادی گزارش‌ها از انتقال پژمان جمشیدی، بازیکن سابق تیم ملی فوتبال و بازیگر محبوب سینما و تلویزیون، به واحد ۳ زندان قزلحصار خبر می‌دهند؛ واحدی که معمولاً محل نگهداری متهمان به جرائم سنگین از جمله قتل و تجاوز است. نکته عجیب اما در نحوه بازداشت او است: پلیس رسماً اعلام کرده در دستگیری این بازیگر نقشی نداشته و او با احضار دادسرا مستقیماً به زندان منتقل شده است. روندی که در پرونده‌های جنایی، به‌ویژه با اتهامی مانند «تجاوز»، بسیار غیرمعمول است. در چنین پرونده‌هایی معمولاً ابتدا شاکی به پزشکی قانونی ارجاع می‌شود، سپس بازپرس حکم بازداشت موقت صادر می‌کند، و متهم پس از بازجویی و تفهیم اتهام، در بازداشتگاه یا زندان موقت نگهداری می‌شود — نه اینکه بدون تحقیقات مقدماتی به زندان منتقل شود. از جزئیات پرونده هنوز اطلاع دقیقی در دست نیست و هیچ اطلاعیه رسمی از سوی قوه قضائیه منتشر نشده است. هم‌زمان، کاربران در شبکه‌های اجتماعی با یادآوری رفتار محترمانه و غیرسیاسی جمشیدی، این احتمال را مطرح کرده‌اند که ماجرا می‌تواند بیش از آنکه قضایی باشد، س...

 وج نو در پرده‌های آخر | چهار ایستاده در سینما ✍️ تحلیل و بازنویسی از گزارش امید غیاثوند منتقد و کارشناس سینما مقدمه: مرگ ناصر تقوایی، تنها فقدان یک فیلمساز نیست؛ نماد خاموش شدن چراغ تفکر در سینمایی است که روزی با اندیشه زاده شد، نه با بودجه و سفارش. تقوایی از آخرین نسل کارگردانانی بود که به دوربین، به چشم جامعه می‌نگریستند. با رفتن او، موج نویی که از دل جنوب شهر و دالان‌های تنگ «گاو» برخاست، در سکوت به انتها رسید. در دهه ۳۰ و ۴۰ شمسی، وقتی سینمای ایران درگیر قهرمان‌سازی‌های کاریکاتوری و پایان‌های شیرین بود، نسیمی از فرانسه وزید: «موج نو». جنبشی فرهنگی و سینمایی که در پاریس زاده شد و در تهران معنا گرفت. فیلم‌هایی چون «جنوب شهر» فرخ غفاری و «گاو» داریوش مهرجویی مسیر تازه‌ای گشودند؛ جایی میان اعتراض اجتماعی و تأمل فلسفی. موج نو نه فقط سبک تصویری که اندیشه‌ای تازه بود؛ واکنشی علیه ابتذال، علیه روایت‌های تکراری، و علیه نگاه مصرفی به هنر. از فرخ غفاری تا سهراب شهید ثالث، از علی حاتمی تا ناصر تقوایی، همه در پی یک پرسش بودند: آیا می‌توان در سرزمینی با ممیزی، سانسور و فقر فرهنگی، هنوز از ح...

 ناصر تقوایی درگذشت امید غیاثوند ناصر تقوایی یکی از برجسته ترین فیلمسازان معاصر  سینمای ایران روز سه شنبه ۲۲ مهر ۱۴۰۴ در ۸۴ سالگی گذشت. ناصر تقوایی متولد ۲۲ تیر ۱۳۲۰ در آبادان، از جمله فیلمسازان موج سینمای ایران بود. وی سال ۱۳۴۶ نخستین فیلم سینمایی خود را با عنوان "آرامش در حضور دیگران" ساخت. سپس "صادق کرده"(۱۳۵۱) و "نفرین"(۱۳۵۲)  را به روی پرده برد. سال ۱۳۵۵ با اقتباس از رمان "دایی جان ناپلئون" نوشته ایرج پزشکزاد، سریال ۱۲ قسمتی و پرمخاطبی به همین ساخت که با گذشت سالها از ساخت، همچنان تماشایی است. پس از انقلاب ناصر تقوایی فعالیت سینمایی خود را با ساخت فیلم ماندگار "ناخدا خورشید"(۱۳۶۵) با اقتباس از رمان "داشتن و نداشتن" ارنست همینگوی آغاز کرد. "ای ایران"(۱۳۸۰) دومین فیلم سینمایی ناصر تقوایی پس از انفلاب بود و سال ۱۳۸۰ "کاغذ بی خط" را ساخت. ناصر تقوایی دی ۱۳۸۲ فیلم "چای تلخ" را کلید زد که به دلایل مالی، اعتراض به اعمال سانسور و عدم حمایت مراکز دولتی  پروژه را نیمه کار رها کرد و به فعالیت سینمایی خو...