فقیرسازی کارکنان، نسخه قطعی فلج شدن نظام اداری و انفجار فساد در ایران

 

دولت افزایش ۲۰ درصدی حقوق کارکنان و بازنشستگان در سال آینده را تصویب کرده؛ عددی که در ظاهر «افزایش» است، اما در واقع با در نظر گرفتن تورم مزمن و ساختاری اقتصاد ایران، معنایی جز کاهش واقعی درآمد، فقیرتر شدن بدنه دولت و تضعیف کارکرد نظام اداری ندارد.

این تصمیم، برخلاف ادعای سیاست‌گذاران، یک انتخاب خنثی یا صرفاً حسابداری نیست؛ بلکه اقدامی با پیامدهای مستقیم امنیتی، اداری و اقتصادی برای خود دولت است. وقتی حقوق کارمند دولت سال‌هاست از تورم جا مانده، نتیجه روشن است: افت بهره‌وری، بی‌انگیزگی، مهاجرت نیروی انسانی، فرسودگی شغلی و در نهایت عادی‌شدن فساد و رشوه به‌عنوان «مکانیسم بقا».

دولتی که کارمندش را فقیر می‌کند، در حال تضعیف ستون‌های اجرایی خودش است. کارمندی که زیر فشار هزینه مسکن، درمان و آموزش خرد شده، نه تمرکز دارد، نه انگیزه، نه تعلق سازمانی. انتظار «کار سالم» از نیرویی که برای زنده ماندن می‌جنگد، بیشتر شبیه شوخی تلخ سیاست‌گذار با واقعیت است.

مدعای تکراری برخی مقامات مبنی بر اینکه «افزایش حقوق باعث تورم می‌شود» نه‌تنها غیرعلمی، بلکه گمراه‌کننده است. تورم در ایران محصول کسری بودجه مزمن، سیاست‌های پولی ناکارآمد، خلق نقدینگی بی‌ضابطه، رانت‌های گسترده، انحصار، فساد ساختاری و شوک‌های ارزی است؛ نه حقوق کارمندانی که سال‌هاست سفره‌شان کوچک‌تر شده. نسبت حقوق و دستمزد در ایران به تولید ناخالص داخلی، حتی در مقایسه با بسیاری از کشورهای در حال توسعه، پایین است.

واقعیت این است که هزینه‌ای که دولت از محل افزایش ندادن واقعی حقوق «صرفه‌جویی» می‌کند، چند برابرش را در قالب ناکارآمدی، اتلاف منابع، فساد اداری، بی‌اعتمادی عمومی و فرسایش سرمایه اجتماعی پس می‌دهد. این یک معادله ساده اقتصادی است که نادیده گرفتنش فقط بحران را عقب می‌اندازد، نه حل.

ادامه این مسیر، به معنای شکل‌گیری دولتی فشل‌تر، کندتر و پرهزینه‌تر است؛ دولتی که بدنه‌اش انگیزه‌ای برای اصلاح ندارد و جامعه‌اش اعتمادی به سلامت آن. فقیرسازی کارکنان و بازنشستگان، نه سیاست ریاضتی هوشمندانه است و نه کنترل تورم؛ این یک خطای راهبردی با پیامدهای بلندمدت برای حاکمیت و کشور است.

اگر دولت نگران کارآمدی، سلامت اداری و بقای نظام اجرایی خود است، باید بداند اصلاح واقعی دستمزدها هزینه نیست؛ سرمایه‌گذاری برای بقاست. نادیده گرفتن این واقعیت، بهای سنگینی دارد که دیر یا زود، خود دولت باید آن را بپردازد.

 🌍 ژورنالیست
محیط زیست، دغدغه زندگیست...
✴️ وقتی نان نباشد، هیچ درختی سایه نمی‌دهد.
@journalistsir | @bahrm8
https://journalistsirani.blogspot.com