journalistirani

  مجلس شورای اسلامی با تصویب ماده ۱۳ طرح ملی هوش مصنوعی، رسماً «صندوق ملی توسعه هوش مصنوعی» را زیر نظر سازمان ملی هوش مصنوعی ایجاد کرد.  از نظر اسمی، این صندوق قرار است موتور تأمین مالی انقلاب دیجیتال در ایران باشد. اما در کشوری که مسیر میان سیاستگذاری فناوری، واقعیت میدانی و زیرساخت‌های واقعی همیشه پر از گره است، پرسش اصلی این است که این صندوق واقعاً چه نقشی خواهد داشت. بر اساس گزارش ایرنا، سرمایه اولیه صندوق ۱۰۰ هزار میلیارد ریال تعیین شده که طی سه سال در لوایح بودجه سنواتی وارد می‌شود.  این عدد روی کاغذ بزرگ است، اما تجربه ساختار بودجه ایران نشان داده که فاصله‌ی قابل‌توجهی میان «مصوب» و «محقق» وجود دارد.  به همین دلیل، بسیاری از کارشناسان حوزه فناوری منتظرند ببینند چه مقدار از این منابع به‌طور واقعی تخصیص پیدا خواهد کرد. از سوی دیگر، صندوق قرار است تأمین‌کننده مالی پروژه‌های هوش مصنوعی، زیرساخت‌ها و توسعه ارتباط صنعت، دانشگاه و نهادهای دولتی باشد. این مأموریت‌ها در ظاهر جذاب‌اند، اما چالش‌های عملی مشخص‌اند:  کمبود GPU، محدودیت‌های واردات تکنولوژی، تحریم‌ها، ک...

Iran is entering one of the most alarming environmental periods in its modern history. Severe water shortages, deadly air pollution, land subsidence, wildfires and widespread ecological degradation have pushed the country toward a state of irreversible crisis. This report examines the latest findings from international sources on the worsening state of Iran’s environment. 1. Water Shortages: A Nation Running Dry According to Al Jazeera , major dams supplying Tehran have dropped below 20 percent of their capacity, marking one of the most severe droughts in decades. Source: Scientific American warns that groundwater depletion and mismanagement could render parts of the capital “uninhabitable.” Source: Land subsidence across central Iran is accelerating due to overextraction of aquifers, placing infrastructure, homes and agricultural lands at serious risk. 2. Air Pollution: A Daily Death Toll Newsweek reports that air pollution in Iran is responsible for an estimated 161 death...

Tehran, Iran از رشت تا تبریز، از جنگل تا روستا؛ دود، مرگ، تحریم و هسته‌ای که فقط خاکستر می‌زاید. در ایران امروز، آلودگی هوا دیگر مسئله تهران نیست. حالا یک «پدیده ملی» است؛  یک کابوس سراسری که از رشتِ باران‌خورده تا تبریزِ همیشه‌بادخیز، از شهرهای شمالی تا دورترین روستاهای بی‌دفاع، سفره پهن کرده است. هیچ نقطه‌ای مصون نمانده.  هرجا که نفس می‌کشید، دود رسیده. هرجا که امید بود، سیاهی نشسته. وقتی کشور در حلقه سنگین تحریم‌های هسته‌ای گیر کرده، چیزی که برای مردم باقی می‌ماند، نه فناوری و آینده، بلکه سوخت‌های سمی نیروگاه‌ها، پالایشگاه‌هایی با خوراک ناشناخته، کارخانه‌هایی که هرچه دم دست‌شان باشد می‌سوزانند، و هوایی است که حتی پرنده‌ها هم از آن دل‌درد می‌گیرند. سال‌ها قبل شمال کشور پناهگاه بود؛ نفس پاک، جنگل، رطوبت. حالا همان‌جا هم در صف شهرهای آلوده قرار گرفته، چون باد، دود تهران و اراک را مهمان می‌کند، جنگل‌ها نصفه‌جان شده‌اند، صنایع آلاینده به «مناطق آرام» فرار کرده‌اند، و نیروگاه‌ها در نبود گاز طبیعی رفته‌اند سراغ مازوت و سوخت‌هایی که اسم‌شان را هم نمی‌دانیم. تمام این‌ها فقط یک معنی ...

  As global attention turns toward the upcoming International Webinar on Eliminating Human Slavery and Trafficking scheduled for 29 November 2025 (29 Azar 1404) in London, human rights advocates are highlighting one of the most underreported crises in the Middle East: the trafficking and sexual exploitation of Iranian women and girls across regional networks . Although governments across the region publicly condemn trafficking, evidence from NGOs, survivor testimonies, and regional monitoring groups shows a consistent pattern: organized criminal networks continue to move women from Iran through transit routes in Pakistan, Turkey, and the Persian Gulf, ultimately feeding underground markets of forced labor and sexual exploitation. A growing regional pipeline Recruitment commonly begins inside Iran through deceptive job offers, fraudulent marriage proposals, modeling agencies, and employment brokers. Victims are then moved through border regions using routes long controlled by ...

  در حالی‌که جهان خودش را برای وبینار جهانی مقابله با برده‌داری و قاچاق انسان آماده می‌کند؛ رویدادی که قرار است ۲۹ آذر در لندن برگزار شود، یک حقیقت تلخ دوباره یادآوری می‌شود: زنان و دختران ایرانی، یکی از آسیب‌پذیرترین قربانیان قاچاق در خاورمیانه‌اند. شبکه‌های سازمان‌یافته در ایران و کشورهای اطراف، با وعده کار، مدلینگ، یا حتی ازدواج، قربانیان را از مسیرهای بلوچستان، ترکیه و مناطق مرزی بیرون می‌برند و در نهایت در بازارهای زیرزمینی کار اجباری و بهره‌کشی جنسی در کشورهای عربی خلیج فارس می‌فروشند. فقر، بیکاری، نبود حمایت قانونی و سکوت اجتماعی، این چرخه را زنده نگه داشته. حالا این گزارش، هم‌زمان با سمینار لندن منتشر می‌شود تا یادمان نرود: این فاجعه «پنهان» نیست؛ فقط «نادیده گرفته شده». قاچاق و برده‌داری جنسی زنان ایرانی؛ بحران پنهانِ یک فاجعه انسانی   به‌ بهانه وبینار جهانی «حذف برده‌داری و قاچاق انسان» که ۲۹ نوامبر ۲۰۲۵ (۲۹ آذر ۱۴۰۴) در لندن  در حالی‌که تنها چند روز تا برگزاری وبینار جهانی «Towards Eliminating Human Slavery/Trafficking» باقی مانده است؛ رویدادی که قرار ...

   آلودگی شمال هم رسیده، روستاها هم نفس ندارند و طبق گفته مقامات، هر سال هزاران نفر قربانی هوایی می‌شوند که به‌جای اکسیژن، تحریم و دود تحویل می‌دهد. دو دهه کشمکش هسته‌ای، کشوری را که می‌توانست پیشرفته باشد، تبدیل کرده به آزمایشگاه آلودگی و بن‌بست. حالا هم امید بسته‌اند به «عقلای نظام» که شاید روزی تصمیم بگیرند میان ریه مردم و سانتریفیوژها، یکی را انتخاب کنند.   بحران آلودگی هوا در ایران؛ هزینه پنهان لجاجت هسته‌ای   آلودگی هوا دیگر تنها مهمان ناخوانده کلان‌شهرها نیست. شهرهای شمالی، مناطق روستایی و بخش‌هایی از نوار سبز ایران نیز امروز درگیر موجی از آلودگی‌اند که هر سال هزاران قربانی می‌گیرد. آن‌طور که مسئولان خود می‌گویند، مرگ‌ومیر ناشی از آلودگی هوا به پدیده‌ای مزمن و فراگیر تبدیل شده است. این بحران تنها محصول سوءمدیریت زیست‌محیطی نیست؛ بلکه نتیجه مستقیم بیش از بیست سال گرفتار شدن ایران در چرخه تنش هسته‌ای و تحریم‌های طولانی‌مدت است.   پرونده هسته‌ای، ایران را در وضعیت فرسایشی نگه داشته؛ وضعیتی که نه توسعه پایدار می‌شناسد، نه برنامه‌ریزی زیست‌محیطی و نه ...

Air pollution has now reached northern cities and even rural regions across Iran, contributing to thousands of deaths each year, according to officials. What used to be seen as an urban challenge is becoming a nationwide environmental crisis. The long shadow of Iran’s two-decade nuclear confrontation, combined with harsh sanctions, has left the country with deteriorating infrastructure, outdated technology and a shrinking ability to control emissions. Sanctions have pushed industries toward high-pollution fuels, aging equipment and low standards. The result is an air-quality disaster spreading from Tehran to the Caspian provinces, turning daily life into a slow-moving public health emergency. Reports also point to senior political figures, including Ali Larijani and Sadegh Kharrazi, being involved in recent nuclear policy consultations. They are often portrayed as the more pragmatic voices within the establishment, raising faint hopes that policy may eventually shift toward de-escal...

  تلویزیون ملی در طول آتش‌سوزی کالیفرنیا لحظه‌به‌لحظه پوشش می‌داد، کارشناس می‌آورد، طعنه می‌زد، تحلیل امنیتی می‌چسباند. اما ۲۱ روز است جنگل‌های هیرکانی در آتش می‌سوزند و رسانه ملی ترجیح داده وانمود کند «همه‌چیز آرام است»… ظاهرا دود وقتی آمریکایی باشد جذابیت خبری دارد، ولی وقتی از جنگل‌های خودمان بلند شود فقط مزاحم جدول پخش است.   وقتی کالیفرنیا مهم‌تر از هیرکان است: سکوت رسانه ملی در بزرگ‌ترین آتش‌سوزی جنگل‌های مازندران   ۲۱ روز از آتش‌سوزی گسترده جنگل‌های هیرکانی در منطقه الیت می‌گذرد؛ میراثی میلیون‌ساله که در برابر چشمان مردم ایران می‌سوزد و از دست می‌رود. در همین مدت، رسانه ملی در سکوت عجیب و ممتدی فرو رفته است؛ سکوتی که برای جامعه پرسش‌برانگیز است، اما برای صداوسیما یک «رویه عادی» محسوب می‌شود. همین سازمانی که در ماجرای آتش‌سوزی کالیفرنیا، لحظه‌به‌لحظه تصاویر، کارشناسان و تحلیل‌های تمسخرآمیز پخش می‌کرد، حالا ترجیح داده جنگل‌های خودی را «سانسور طبیعی» کند.   این تفاوت رفتاری سال‌هاست به یک الگوی رسانه‌ای تبدیل شده: اتفاقات منفی در غرب، سوخت رسانه‌ای مطل...

For three weeks, massive wildfires have devastated parts of Iran’s Hyrcanian forests in Mazandaran’s Elit region, one of the world’s oldest surviving ecosystems. Yet the country’s state broadcaster has remained conspicuously silent. This silence stands in stark contrast to its extensive live coverage of California’s wildfires in recent years, during which Iranian state TV repeatedly mocked US authorities and framed the disaster as a symbol of Western decline. When the flames are foreign, the network seems eager to broadcast every moment. When the flames consume Iran’s own forests, the cameras switch off. Media observers say the blackout reflects a broader pattern: negative events abroad are amplified, while domestic crises are minimized or erased to avoid acknowledging failures in environmental management and emergency response. As a result, real-time information on the Hyrcanian fires has largely come from local residents, environmental activists and independent journalists. The c...

  و اما خوزستان! مردم ثروتمند ترین استان کشور ، در فلاکت....... کلیپ را ببینید https://draft.blogger.com

🔹طارق عزیز معاون صدام در خاطراتش نوشت که صدام، شش ماه قبل از حمله، بالاخره فهمید باید کوتاه بیاید؛ اما وقتی هیأت عراقی به آمریکا رسید، کاندولیزا رایس وزیر خارجه وقت امریکا فقط یک جمله گفت: «خوشحالیم عاقل شدید… ولی خیلی دیر.» 🔹۲۰ مارس، ساعت ۱۹، بمب‌ها فرود آمدند. نه به‌خاطر تصمیم صدام؛ به‌خاطر دیر شدن تصمیمش. 🔹این روزها میان تنش تهران و واشنگتن، این روایت یک پیام ساده دارد: گاهی مسئله «عاقل بودن یا نبودن» نیست؛ مسئله این است که آیا هنوز وقت باقی مانده یا نه. 🔹حکومت‌ها معمولاً وقتی دیر می‌فهمند که دیگر کسی آماده شنیدن نیست. تاریخ فقط یک بار هشدار می‌دهد.  شرایط امروز ایران طارق عزیز در خاطراتش روایت می‌کند که شش ماه پیش از حمله ۲۰۰۳، صدام او و تمام مقامات ارشد عراق را بی‌خبر به کاخ ریاست‌جمهوری فراخواند.  صدام، خسته و مردد، اعلام کرد که پس از سال‌ها تنش با غرب، تصمیم گرفته کنار برود، قدرت را به شورای رهبری واگذار کند و کشور را از جنگ نجات دهد.  وزرا و ژنرال‌ها نفس راحتی کشیدند؛ فرصتی برای جلوگیری از ویرانی به‌وجود آمده بود. کارگروهی تشکیل شد، به اروپا و آمریکا رفتند، با...

Air Pollution Deaths Reach 59,000 in 2024 — The Invisible Cost of “Nuclear Rights” According to Iran’s Ministry of Health, 58,975 deaths in 2024 were attributed to air pollution — that’s 161 deaths per day , or seven every hour . While local mismanagement and aging industries are obvious culprits, a deeper cause lingers: international sanctions . Years of embargoes have blocked Iran’s access to clean fuel technology, refinery upgrades, and pollution-control systems. The result is deadly: toxic air filled with sulfur, dust, and unfiltered emissions. During the eight-year Iran–Iraq War, some 200,000 people died. Yet over the past decade, polluted air — worsened by sanctions and the burning of heavy fuels like mazut — has silently taken far more lives . Sanctions were meant to cripple the regime. Instead, they have suffocated its people. And so the haunting question remains: Was nuclear power worth the price of the air we breathe? 🌍 Journalists for Environmental Responsibilit...

  مرگ ۵۹ هزار ایرانی در سال ۱۴۰۳؛ قربانیان دودِ سیاست بر اساس اعلام معاونت بهداشت وزارت بهداشت، در سال ۱۴۰۳ حدود ۵۸ هزار و ۹۷۵ مرگ در کشور منتسب به آلودگی هوا ثبت شده است؛ یعنی هر روز ۱۶۱ نفر، هر ساعت ۷ نفر. ذرات معلق کمتر از ۲.۵ میکرون، عامل اصلی مرگ‌ومیر در کلانشهرهایی است که سال‌هاست با سوخت‌های آلوده و صنایع فرسوده زندگی می‌کنند. اما آلودگی هوا فقط محصول بی‌برنامگی داخلی نیست. تحریم‌های بین‌المللی که تأمین بنزین، فیلتر صنعتی و تجهیزات پالایشگاهی را دشوار کرده، به تدریج به قاتلی خاموش‌تر از جنگ تبدیل شده است. اگر در جنگ ۸ ساله حدود ۲۰۰ هزار نفر کشته شدند، در ده سال گذشته آلودگی ناشی از تحریم‌ها و مازوت‌سوزی، جان بیش از نیم میلیون ایرانی را گرفته است. تحریم‌ها، به‌جای فلج‌کردن حکومت، ریه مردم را فلج کرده‌اند. در کلانشهرها، هوا از سیاست آلوده‌تر است. در زمستان مازوت می‌سوزانیم تا روشن بمانیم، در تابستان بنزین بی‌استاندارد می‌سوزانیم تا حرکت کنیم، و در تمام فصول، نفس می‌سوزانیم تا زنده بمانیم. اکنون می‌توان پرسید: آیا پروژه هسته‌ای ارزش داشت؟ آیا انرژی اتمی برای «نسل آی...

  اقتصاد ایران حالا رسماً وارد فاز «نیمه‌فروپاشیِ پایدار» شده؛ حالتی شبیه یخچالی که کار می‌کند اما فقط چراغش روشن است. بی‌ثباتی، نتیجه مستقیم همان سیاست‌هایی است که همیشه «قرار بود درست شود» اما فقط قیمت‌ها را درست بالا برد. دلایلش هم روشن‌تر از قبض برق تابستان: – چاپ پول بدون پشتوانه برای پوشاندن کسری بودجه؛ – فرار سرمایه که مثل پرنده‌ای از روی سیم برق بالا می‌پرد و برنمی‌گردد؛ – بی‌اعتمادی عمومی که هر شایعه‌ای را تبدیل به موج خرید و هجوم به بازار می‌کند؛ – مدیریت جزیره‌ای که هر جزیره‌اش یک قیمت و یک قانون دارد؛ – تحریم‌هایی که مسیر اقتصاد را از «بزرگراه» به «جاده خاکی» تبدیل کرده؛ – و البته فساد ساختاری که همه‌چیز را می‌بلعد، حتی امید را. در این شرایط، اقتصاد کشور مثل ساختمانی است که ستون‌هایش ترک برداشته اما همچنان روی سر چند نفر نگه داشته شده. همه می‌دانند دیر یا زود یا باید مرمت جدی شود یا فرو‌می‌ریزد. فعلاً فقط گرد و خاکش زیاد شده.   فروپاشی خزنده اقتصاد ایران چرا اقتصاد در وضعیت «نیمه‌فروپاشی» قرار دارد؟   «ژورنالیست | journalistsir» اقتصاد ایرا...

      A short video circulating online shows a pair of migratory pelicans standing in disbelief on the cracked earth of Lake Urmia — once the Middle East’s largest saltwater lake, now a vast expanse of dust. The birds appear confused, scanning the barren landscape as if asking the obvious question: “Are we in the wrong place?” No — they are exactly where they meant to land. It is the lake that has disappeared. The arrival of these pelicans, following ancient migration routes, reveals the scale of ecological collapse in northwestern Iran. Decades of water mismanagement, aggressive dam construction, declining rainfall and unchecked groundwater extraction have pushed Lake Urmia to the edge of irreversible death. The birds’ bewilderment mirrors the frustration long expressed by environmental experts. What was once a thriving ecosystem supporting millions of birds is now a desert where even resilient migratory species struggle to recognize their traditional habitat. Their pres...

  پ لیکان مهاجر بر پهنهٔ خشک دریاچه ارومیه، بیش از آن‌که یک تصویر زیبا باشد، یک هشدار دردناک است؛ هشدار از تالابی که سال‌ها نقش پناهگاه پرندگان مهاجر را داشت و امروز تنها به کار ساخت کلیپ‌های تلخ و گزارش‌های انتقادی می‌آید. پلیکان‌هایی که با الگوی تاریخی مهاجرت خود وارد آسمان ارومیه شده‌اند، انتظار منظره‌ای از آب، ماهی و آرامش داشتند؛ اما بر زمینی فرود آمدند که بیشتر شبیه «کارگاه تولید غبار» است تا یک دریاچه. این تصویر نماد ساده‌ای از سوءمدیریت آبی، برداشت بی‌رویه از منابع زیرزمینی، اجرای پروژه‌های غلط و بی‌توجهی مزمن به هشدارهای علمی است؛ مجموعه‌ای از تصمیمات انسانی که در نهایت حتی پرندگان مهاجر نیز قربانی آن شده‌اند. ارومیه امروز فقط یک تالاب خشک نیست؛ یک سند تاریخیِ شکست در حکمرانی محیط‌زیست است. پلیکان بهت‌زده‌ای که در ویدئو سرش را بالا و پایین می‌کند، گویی در حال گفتن همان چیزی است که کارشناسان سال‌ها فریاد زدند: «این‌جا همان‌جاست؛ اما دیگر آن نیست.» دریاچه‌ای که زمانی قطب زیست‌محیطی ایران بود، اکنون به نقطه‌ای از ناامیدی پرندگان، نگرانی مردم محلی و بی‌تفاوتی تصمیم‌گیران تب...

More than three years after the outbreak of war in Ukraine and sweeping Western sanctions against Moscow, Italian companies continue to play an active role in Russia — paying millions of euros in taxes to the Kremlin. According to a Tuesday report by Euronews, cited by Journalistirani, Italian firms have collectively paid over one billion euros in taxes to Russia since the invasion of Ukraine in 2022. Data from the Kyiv School of Economics’ “Leave Russia” initiative show that dozens of Italian businesses remain operational in Russia despite Western restrictions. The project, launched in 2022 to monitor the behavior of multinational corporations in Russia, classifies companies by country of origin, industry, and operational status. €1 Billion in Taxes Since 2022 Project head Andrii Onopriienko told Euronews that Italian companies have paid around €346 million per year since the war began — totaling approximately €1.037 billion to date. Official Russian tax data indicates that 146...

  ایتالیا در ساختار پنهان قدرت جهانی در نقشه نادیده و بی‌نام سیاست جهان، برخی تحلیل‌گران بر این باورند که آمریکا بازوی نظامی، بریتانیا مغز مدیریتی و ایتالیا زمین اجرایی شبکه مافیایی قدرت جهانی است . این تعبیر نه زاده تخیل که محصول تاریخ معاصر اروپاست؛ کشوری با قلبی در واتیکان، روحی در رم و بدنی در سیسیل — جایی میان دین، دولت و مافیا. ایتالیا، از دهه ۱۹۵۰ تا امروز، به صحنه برخورد و همکاری سه نیروی پنهان بدل شد: کلیسا و بانک‌های واتیکان که در قلب رم جریان مالی جهانی را تغذیه می‌کردند، گروه‌های مافیایی جنوب که در سیسیل، کالابریا و ناپل قدرت اقتصادی و نظامی پنهان را در دست داشتند، و دستگاه‌های اطلاعاتی غرب که ایتالیا را حلقه واسط میان واشنگتن، لندن و خاورمیانه می‌خواستند. در چنین ساختاری، هر دولت و هر رهبر ایتالیایی باید میان سه قطب متناقض تعادل برقرار کند: ۱. بروکسل و نهادهای مالی اروپا، ۲. نیروهای امنیتی و شبکه‌های مافیایی داخلی، ۳. و قدرت نرم واتیکان و رسانه‌های همسو. این همان زمینی است که در سال‌های اخیر جورجیا ملونی بر آن قدم گذاشت — زنی که از دل جنبش راست افراطی ...

تندیس جنگ، یا تندیس زانو؟  تندبس پادشاه یونانی زانو زده مقابل پادشاه ایرانی در میدان انقلاب؛ قرار است نماد «غرور ملی» باشد، اما بیشتر شبیه درسی معکوس از تاریخ است. آنهایی که تا دیروز با تاریخ ایران قهر بودند، امروز برایش مجسمه می‌سازند!  شاید ندانند مردم این سرزمین، تصویر را وارونه هم می‌خوانند؛  برای خیلی‌ها، این مجسمه بیش از آن‌که نشانه‌ی پیروزی باشد، یادآور زانو زدن قدرت در برابر فرهنگ است. تاریخ را نمی‌شود با مجسمه بازنویسی کرد. هرکه جنگ بکارد، جنگ درو می‌کند و هرکه کینه بکارد، کینه.  کاش به‌جای تندیس تسلیم، نمادی از گفت‌وگو و خرد نصب می‌کردند؛ جایی که امروز در این سرزمین بیشتر از همیشه به آن نیاز داریم. عجیب است؛ قرن‌ها از جنگ ایران و یونان گذشته، اما هنوز دنبال قهرمان‌سازی از خاکستر تاریخیم.  در کشوری که رشد اقتصادی‌اش منفی است و مردمش برای نان در صف، نصب تندیس دوهزار سال پیش بیشتر شبیه شوخی تلخ تاریخ است تا افتخار ملی. تاریخ را باید فهمید، نه روی آن پز داد.  🌍 ژورنالیست | انجمن خبرنگاران حامی محیط زیست محيط زيست، دغدغه زندگيست... ✴️ وقتی نان نباشد...

@journalistsir A critical, satirical and realistic analysis of how the Islamic Republic turned into a factional system of survival through chaos 1. From Revolution to Deviation: The Republic That Never Became One In 1979, millions of Iranians dreamed of freedom, justice, and dignity. What they got, instead, was a theocratic corporation—an entity somewhere between a state and a cult, where the shareholders are clerics, generals, and political merchants. The Islamic Republic was meant to represent the people; it ended up representing itself. What began as a revolution of hope turned into a regime of crisis management. Every promise—freedom, equality, independence—was methodically reversed. Forty-six years later, no one asks what the Islamic Republic is; the question is whether it still exists . It has become less a system of governance and more a mechanism for self-preservation. As one Tehran intellectual once joked: “It’s not a government—it’s a permanent emergency.” 2. The...

در دل ملایر، روستایی به نام پری هست؛ همان‌جا که کریم‌خان زند، وکیل‌الرعایا و نه پادشاهِ خودخوانده، چشم به جهان گشود. اما گویا فرمانداری ملایر تصمیم گرفته مادرِ کریم‌خان را هم از شناسنامه تاریخ حذف کند! تلاش می کنند نام روستا را از پری به پیروز تغییر دهند.  چرا؟ کسی نمی‌داند!  شاید چون در روزگار ناکامی‌ها، شنیدن واژه‌ی «پیروز» برایشان نوعی دل‌گرمی اداری است؛ مثل چسب زخم روی زخم‌های مدیریت. اما مردم روستا دست‌به‌کار شدند: تابلوها را خط‌خطی کردند، با ماژیک و چکش نام جدید را محو کردند و دوباره نوشتند پری. انگار دارند می‌گویند: «با مادر کریم‌خان شوخی نکن، او هنوز از تو پیروزتر است!» عجیب است؛ در روزگاری که بعد از انقلاب نام همه‌ی پادشاهان را از خیابان‌ها و میدان‌ها پاک کردند، کریم‌خان زند ماند، چون با مردم بود.  حالا اما فرمانداری همان شهر می‌خواهد ریشه‌ی مادرش را هم بخش‌نامه‌ای پاک کند! پری، هنوز پری‌ست؛ چه بخواهند، چه نخواهند. و شاید تنها پیروزی واقعی همین مقاومت مردم باشد. 🌍 ژورنالیست  @journalistsir | @bahrm8 https://journalistsirani.blogspot.com

  UN’s new warning under SDG 13: The time for action was yesterday 🔹 Introduction The United Nations, in its latest update on Sustainable Development Goal 13 (Climate Action) , has once again urged the world to “act for people and the planet.” But as wildfires rage, glaciers melt, and droughts deepen, it increasingly feels like the planet is acting for itself — while politicians are still negotiating the next “agreement to agree.” In a world where the thermometer speaks louder than leaders, Earth seems to whisper: “Don’t worry. I’ll handle it myself… if there’s still air to breathe.” 🔹 Analysis The report stresses that humanity is falling behind on every climate benchmark — from carbon reduction to renewable energy transition. While industrial nations promise “net-zero,” their emissions remain stubbornly high. In developing regions, such as the Middle East and parts of Asia, the climate crisis is amplified by economic struggles, mismanagement of water and soil, and...