journalistirani

  عارف فرموده ایرانیان خارج از کشور «سرمایه‌های قابل توجهی» دارند و فقط مانده ما بلد شویم آن‌ها را بالفعل کنیم.  انگار همان‌طور که جیب مردم داخل کشور با مصوبات قانونی و غیرقانونی خالی شد تا کسری بودجه پوشش داده شود، حالا نوبت به سرمایه‌های فراری رسیده است. واقعیت ساده است: مردم داخل کشور دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند. ایرانیان خارج کشور، به‌ویژه دو تابعیتی‌ها، امنیت سرمایه و آینده خود را در غرب ترجیح می‌دهند. تحریم و بی‌ثباتی قوانین، مانع هر سرمایه‌گذاری واقعی در ایران است. دعوت به «سازوکار منطقی برای جذب سرمایه‌های ایرانیان خارج از کشور» بیشتر شبیه شوخی تلخ رسانه‌ای ست تا برنامه عملیاتی. اول امنیت و اعتماد بسازید، بعد به فکر پول باشید. وگرنه سرمایه‌ها همان جایی می‌روند که ارزش دارند، نه جایی که وعده داده می‌شود.  در کشوری که هر سال با مصوبات قانونی و غیرقانونی جیب مردم داخل خالی می‌شود تا کسری بودجه پوشش داده شود، دیگر چیزی از مردم داخل باقی نمانده که بتوان از آن پول درآورد.  حالا معاون اول رئیس‌جمهور به فکر سرمایه‌های ایرانیان خارج از کشور افتاده است؛ همان سرما...

   ۱. اقتصاد: فرسایش و خلأ تصمیم اقتصاد ایران در حال فرسایش مزمن است و پیامد آن نه شوک مقطعی، بلکه تضعیف بلندمدت ساختارهای اجتماعی و اقتصادی است. نکات بین‌السطور: کمبود منابع ارزی نشان‌دهنده ضعف در تصمیم‌گیری و مدیریت است چاپ پول پنهان و توزیع قطره‌چکانی ارز، راهکارهای کوتاه‌مدت اما پرریسک هستند فشار بر طبقه متوسط و حقوق‌بگیران یعنی احتمال افزایش نارضایتی اجتماعی در درازمدت ۲. جامعه خسته؛ اعتراض در خواب گرانی شدید، تنها محرک شورش نیست. جامعه، در عین نارضایتی، هنوز به جای اقدام مستقیم، خود را با شرایط تطبیق داده است.   بی‌اعتمادی و کناره‌گیری جامعه از سیاست، نشانه «اعتصاب خاموش» است مردم یاد گرفته‌اند شوک‌های اقتصادی را تحمل کنند، اما هر شوک جدید، احتمال شعله‌ور شدن را افزایش می‌دهد جامعه ایران در این مرحله، در حال ذخیره انرژی است؛ نه منفجر شدن، بلکه برای موقعیت بعدی آماده می‌شود ۳. خط قرمز شورش شورش عمومی غیرقابل کنترل زمانی رخ می‌دهد که سه عامل همزمان شوند: فروپاشی معیشت فوری تحقیر آشکار کاهش اثر بازدارندگی   این یعنی حتی کوچک‌ترین جرقه‌ها ممکن است به بحران‌های مح...

    انتصاب مورا نامدار در وزارت خارجه آمریکا مورا نامدار، شهروند ایرانی‌تبار آمریکا، دوباره به سمت دستیار وزیر خارجه ایالات متحده در امور کنسولی منصوب شد. فارسی‌دان، متخصص حقوق بشر، امنیت ملی و سیاست ایران. تأییدش هم از فیلتر سخت‌گیرانه سنای آمریکا گذشته. خبر ساده است. دردش اما مزمن. این فقط یک انتصاب نیست؛ این یک گزارش رسمی از فرار مغزها ست، با مهر و امضای دولت آمریکا. ایرانی‌هایی که امروز در ناسا، وزارت خارجه، پنتاگون، دانشگاه‌های طراز اول و مراکز تصمیم‌سازی غرب کار می‌کنند، همان‌هایی هستند که اگر در ایران مانده بودند: یا «عدم التزام» می‌خوردند، یا در بهترین حالت پشت میزهای خاک‌گرفته تلف می‌شدند، یا خیلی زود یاد می‌گرفتند ساکت باشند تا بمانند. غرب این مغزها را «جذب» نکرد؛ ما آن‌ها را هل دادیم بیرون . کشوری که به نخبگانش امنیت، آینده و احترام ندهد، نباید تعجب کند وقتی آن‌ها برای دیگران: سیاست می‌نویسند، فناوری می‌سازند، و حتی درباره خود ایران تصمیم‌سازی می‌کنند. طنز تلخ ماجرا اینجاست: همان ساختاری که مغزها را فراری داد، حالا دنبال «سرمایه ایرانیان خارج از کشور» می‌گردد. سرمای...

  دولت افزایش ۲۰ درصدی حقوق کارکنان و بازنشستگان در سال آینده را تصویب کرده؛ عددی که در ظاهر «افزایش» است، اما در واقع با در نظر گرفتن تورم مزمن و ساختاری اقتصاد ایران، معنایی جز کاهش واقعی درآمد، فقیرتر شدن بدنه دولت و تضعیف کارکرد نظام اداری ندارد. این تصمیم، برخلاف ادعای سیاست‌گذاران، یک انتخاب خنثی یا صرفاً حسابداری نیست؛ بلکه اقدامی با پیامدهای مستقیم امنیتی، اداری و اقتصادی برای خود دولت است. وقتی حقوق کارمند دولت سال‌هاست از تورم جا مانده، نتیجه روشن است: افت بهره‌وری، بی‌انگیزگی، مهاجرت نیروی انسانی، فرسودگی شغلی و در نهایت عادی‌شدن فساد و رشوه به‌عنوان «مکانیسم بقا». دولتی که کارمندش را فقیر می‌کند، در حال تضعیف ستون‌های اجرایی خودش است. کارمندی که زیر فشار هزینه مسکن، درمان و آموزش خرد شده، نه تمرکز دارد، نه انگیزه، نه تعلق سازمانی. انتظار «کار سالم» از نیرویی که برای زنده ماندن می‌جنگد، بیشتر شبیه شوخی تلخ سیاست‌گذار با واقعیت است. مدعای تکراری برخی مقامات مبنی بر اینکه «افزایش حقوق باعث تورم می‌شود» نه‌تنها غیرعلمی، بلکه گمراه‌کننده است. تورم در ایران محصول کسری بودجه م...

✳️ آلودگی هوا، امضا دارد | این اسامی را به خاطر بسپارید انجمن … با استناد به قوانین بالادستی کشور اعلام می‌کند استفاده گسترده و مستمر از مازوت در نیروگاه‌ها، پالایشگاه‌ها و صنایع بزرگ، نه یک «خطای فنی»، بلکه یک تصمیم مدیریتی با پیامدهای مرگبار بوده است؛ تصمیمی که به مرگ زودرس هزاران شهروند ایرانی انجامیده و قابلیت پیگرد قضایی دارد. بر اساس گزارش‌های رسمی وزارت بهداشت، آلودگی هوا سالانه موجب مرگ هزاران نفر در ایران می‌شود و یکی از اصلی‌ترین عوامل آن، سوزاندن مازوت پرگوگرد در مراکز تولید انرژی و صنایع سنگین است. ⚖️ چه کسانی طبق قانون مسئول و قابل محاکمه‌اند؟ بر اساس قانون هوای پاک (۱۳۹۶) ، قانون مجازات اسلامی و اصل ۵۰ قانون اساسی ، مسئولیت این فاجعه متوجه اشخاص حقیقی و حقوقی مشخصی است: 🟥 مقامات ملی وزیر نفت مسئول تأمین سوخت استاندارد و جلوگیری از توزیع سوخت آلاینده وزیر نیرو مسئول نحوه مصرف سوخت در نیروگاه‌ها رئیس سازمان حفاظت محیط‌زیست کشور مسئول توقف فعالیت‌های آلاینده و پیگیری قضایی 🟥 مقامات استانی استانداران رؤسای کارگروه‌های آلودگی هوا و مسئول تصمیم‌گیری اجرایی مدیران کل محیط‌...

The West’s Polluting Factories Rebranded as “Development” in the Global South** For decades, Western governments tightened environmental regulations, shut down high-emission plants, and imposed carbon taxes that made old industries economically impossible to maintain. Yet instead of dismantling these outdated facilities, many were exported to the Global South, where environmental oversight was weaker and public awareness limited. Exporting Pollution, Importing “Development” Post-1979 Iran embraced rapid industrialisation as a central pillar of its national development plans. Under the banner of economic independence, the country adopted numerous heavy and chemical industries no longer permitted in Europe: steel mills, PVC factories, petrochemical units, aluminium smelters and leather-tanning plants. A striking example is the transfer of outmoded steel technologies once operating in Italy and Northern Europe. While these facilities were phased out in the West due to environmental c...

از همان سال‌هایی که غرب صنایع آلاینده‌اش را یکی‌یکی بست، جهان سوم تبدیل شد به نمایشگاه دائمی دود و سرب و پساب. ایرانِ بعد از انقلاب هم با افتخار، همین کارخانه‌های منسوخ‌شده را تحویل گرفت؛ اسمش را گذاشتند «جهش صنعتی»، «برنامه پنج‌ساله»، «خودکفایی» و هزار شعار خوش‌رنگ دیگر. فولادهای قدیمی، پتروشیمی‌های پرکاربن، آلومینیوم‌سازی‌های پرمصرف، دباغی‌های کرومی، رنگ‌سازی‌های سمی، نساجی‌های آب‌خور و ده‌ها صنعت ممنوع‌شده غرب، همه با روبان قرمز وارد شدند؛ آن هم درحالی‌که مردم فکر می‌کردند کشور وارد عصر طلایی توسعه شده است. امروز که آسمان خاکستری و زمین خسته نفس می‌کشد، می‌بینیم «برنامه‌های پنج‌ساله» بیشتر شبیه برنامه پنج‌مرحله‌ای استنشاق سموم بوده‌اند. چگونه صنایع استعماری وارد ایران شدند؟ از انتقال آلاینده‌های غرب تا تبدیل آن‌ها به «توسعه» در جهان سوم** مقدمه از دهه ۱۹۷۰ به بعد، کشورهای اروپایی و آمریکا مسیر تازه‌ای در مدیریت محیط زیست انتخاب کردند: استانداردهای سخت‌گیرانه، مالیات‌های سنگین کربنی و ممنوعیت انواع صنایع آلاینده. همان کارخانه‌هایی که سلامت مردم و طبیعت را تهدید می‌کردند، در غ...

وقتی از تفاوت تفکر ایرانی و غربی حرف می‌زنیم، ماجرا فقط فرهنگ و آموزش نیست. ذهن آدمیزاد روی زمین سفت نمی‌روید؛ روی خاک، روی آب، روی ترس و امنیت و روی تاریخی که هی زیر پا عوض شده. جغرافیا آرام و بی‌صدا، ذهنیت می‌سازد. ایران هزار سال با کم‌آبی، ناامنی، قدرت‌های متمرکز، مهاجرت‌های پیاپی و بی‌ثباتی زیسته؛ غرب با ثبات نسبی، منابع پایدار و مسیرهای باز. همین تفاوت ساده، دو نوع تفکر کاملاً متفاوت به دنیا داده است. چند تفاوت مشخص بین تفکر ایرانی و غربی 🔸 قانون در برابر رابطه در غرب، سیستم جلوتر از آدم است. قانون تعیین‌کننده است. در ایران، رابطه تعیین‌کننده‌تر است. قانون هست، اما اجرای واقعی‌اش با شبکه‌های غیررسمی گره خورده. 🔸 آینده‌نگری در برابر امروز-محوری جوامع غربی به دلیل ثبات، به پنج سال بعد فکر می‌کنند. در ایران بی‌ثباتی آن‌قدر مزمن است که «امروز» مهم‌ترین استراتژی بقا شده. 🔸 شفافیت در برابر لایه‌مندی غربی‌ها حرفشان را مستقیم می‌زنند. ایرانی‌ها ناچارند در لایه‌های مختلف حرف بزنند، چون ساختارها شفاف نیستند و هر جمله ممکن است معنی دیگری داشته باشد. 🔸 مسئولیت‌پذیری در برابر ...

در ادامه تحولات میدانی یمن، نیروهای هم‌پیمان امارات متحده عربی موفق شده‌اند بخش‌هایی از مناطق تحت کنترل حوثی‌ها را در جنوب و شرق کشور در اختیار بگیرند. رسانه‌های منطقه‌ای و منابع میدانی گزارش داده‌اند که این پیشروی‌ها نتیجه عملیات مشترک «نیروهای کمربند امنیتی» و «نیروهای نخبه جنوب» است؛ ساختارهایی که عملاً ستون اصلی نفوذ امارات در یمن را تشکیل می‌دهند. اما ماهیت این نیروها چیست؟ چه کسانی در آن حضور دارند؟ و چرا نقش امارات در شکل‌دهی این مجموعه‌ها تا این اندازه تعیین‌کننده است؟ 🔶 شبه‌نظامیان چندملیتی با ستون فقرات یمنی شبه‌نظامیان تحت حمایت امارات مجموعه‌ای ناهمگون هستند که از چند دسته اصلی تشکیل می‌شوند: ۱. نیروهای بومی جنوب یمن گروه‌هایی مانند «قوات الحزام الأمنی» (کمربند امنیتی) و «نیروهای النخبه الشبوانیة» عمدتاً از قبایل جنوبی، نیروهای محلی و عناصر وفادار به «شورای انتقالی جنوب» شکل گرفته‌اند. ۲. اتباع خارجی جذب‌شده توسط امارات گزارش‌های معتبر نشان می‌دهد امارات برای تکمیل ساختار عملیاتی خود، سال‌هاست نیروهای خارجی را نیز به‌کار می‌گیرد: سربازان سابق ارتش‌های آمریکای ...

وقتی دومین واژه جست‌وجوی جهانی بعد از جنگ ۱۲ روزه اسرائیل می‌شود «ایران»، یعنی دوباره جهان آمده سراغ همان کشور قدیمی که هر روز یک چیزی در آتش است و فردا نسخه به‌روز‌شده‌اش بیرون می‌آید. از سال ۵۷ تا امروز، ایران تقریباً مثل مشترک طلایی صفحه اول رسانه‌های غربی بوده؛ یک جور سوژه اضطراری که هر وقت کم می‌آورند، سراغش می‌روند. کشورهایی که زندگی دارند معمولاً در خبرها گم می‌شوند، مثل یک محله خلوت. اما کشورهایی که دائم «تیتر داغ» می‌شوند، دقیقاً همان‌هایی هستند که مردم‌شان فرصت زندگی پیدا نمی‌کنند. این مطرح بودن‌ها، نه افتخار دارد، نه هیجان؛ فقط یک معنا دارد: بحران دارد تمدید می‌شود. پس این دعا از سر کمبود امید نیست، از سر واقع‌بینی است: ای کاش یک روز برسد که ایران در هیچ خروجی خبری جهان نباشد؛ نه ترند شود، نه هشتگ، نه «خبر فوری»؛ فقط یک کشور معمولی، با یک زندگی معمولی. @anjoman @journalistsir | @bahrm8 #ایران #رسانه #ترند #ایران_در_خبرها #بحران #امید https://draft.blogger.com

  Iran is entering one of the most alarming environmental periods in its modern history. Severe water shortages, deadly air pollution, land subsidence, wildfires and widespread ecological degradation have pushed the country toward a state of irreversible crisis. This report examines the latest findings from international sources on the worsening state of Iran’s environment. 1. Water Shortages: A Nation Running Dry According to Al Jazeera , major dams supplying Tehran have dropped below 20 percent of their capacity, marking one of the most severe droughts in decades. Source: Scientific American warns that groundwater depletion and mismanagement could render parts of the capital “uninhabitable.” Source: Land subsidence across central Iran is accelerating due to overextraction of aquifers, placing infrastructure, homes and agricultural lands at serious risk. 2. Air Pollution: A Daily Death Toll Newsweek reports that air pollution in Iran is responsible for an estimated 161...

  مجلس شورای اسلامی با تصویب ماده ۱۳ طرح ملی هوش مصنوعی، رسماً «صندوق ملی توسعه هوش مصنوعی» را زیر نظر سازمان ملی هوش مصنوعی ایجاد کرد.  از نظر اسمی، این صندوق قرار است موتور تأمین مالی انقلاب دیجیتال در ایران باشد. اما در کشوری که مسیر میان سیاستگذاری فناوری، واقعیت میدانی و زیرساخت‌های واقعی همیشه پر از گره است، پرسش اصلی این است که این صندوق واقعاً چه نقشی خواهد داشت. بر اساس گزارش ایرنا، سرمایه اولیه صندوق ۱۰۰ هزار میلیارد ریال تعیین شده که طی سه سال در لوایح بودجه سنواتی وارد می‌شود.  این عدد روی کاغذ بزرگ است، اما تجربه ساختار بودجه ایران نشان داده که فاصله‌ی قابل‌توجهی میان «مصوب» و «محقق» وجود دارد.  به همین دلیل، بسیاری از کارشناسان حوزه فناوری منتظرند ببینند چه مقدار از این منابع به‌طور واقعی تخصیص پیدا خواهد کرد. از سوی دیگر، صندوق قرار است تأمین‌کننده مالی پروژه‌های هوش مصنوعی، زیرساخت‌ها و توسعه ارتباط صنعت، دانشگاه و نهادهای دولتی باشد. این مأموریت‌ها در ظاهر جذاب‌اند، اما چالش‌های عملی مشخص‌اند:  کمبود GPU، محدودیت‌های واردات تکنولوژی، تحریم‌ها، ک...

Iran is entering one of the most alarming environmental periods in its modern history. Severe water shortages, deadly air pollution, land subsidence, wildfires and widespread ecological degradation have pushed the country toward a state of irreversible crisis. This report examines the latest findings from international sources on the worsening state of Iran’s environment. 1. Water Shortages: A Nation Running Dry According to Al Jazeera , major dams supplying Tehran have dropped below 20 percent of their capacity, marking one of the most severe droughts in decades. Source: Scientific American warns that groundwater depletion and mismanagement could render parts of the capital “uninhabitable.” Source: Land subsidence across central Iran is accelerating due to overextraction of aquifers, placing infrastructure, homes and agricultural lands at serious risk. 2. Air Pollution: A Daily Death Toll Newsweek reports that air pollution in Iran is responsible for an estimated 161 death...

Tehran, Iran از رشت تا تبریز، از جنگل تا روستا؛ دود، مرگ، تحریم و هسته‌ای که فقط خاکستر می‌زاید. در ایران امروز، آلودگی هوا دیگر مسئله تهران نیست. حالا یک «پدیده ملی» است؛  یک کابوس سراسری که از رشتِ باران‌خورده تا تبریزِ همیشه‌بادخیز، از شهرهای شمالی تا دورترین روستاهای بی‌دفاع، سفره پهن کرده است. هیچ نقطه‌ای مصون نمانده.  هرجا که نفس می‌کشید، دود رسیده. هرجا که امید بود، سیاهی نشسته. وقتی کشور در حلقه سنگین تحریم‌های هسته‌ای گیر کرده، چیزی که برای مردم باقی می‌ماند، نه فناوری و آینده، بلکه سوخت‌های سمی نیروگاه‌ها، پالایشگاه‌هایی با خوراک ناشناخته، کارخانه‌هایی که هرچه دم دست‌شان باشد می‌سوزانند، و هوایی است که حتی پرنده‌ها هم از آن دل‌درد می‌گیرند. سال‌ها قبل شمال کشور پناهگاه بود؛ نفس پاک، جنگل، رطوبت. حالا همان‌جا هم در صف شهرهای آلوده قرار گرفته، چون باد، دود تهران و اراک را مهمان می‌کند، جنگل‌ها نصفه‌جان شده‌اند، صنایع آلاینده به «مناطق آرام» فرار کرده‌اند، و نیروگاه‌ها در نبود گاز طبیعی رفته‌اند سراغ مازوت و سوخت‌هایی که اسم‌شان را هم نمی‌دانیم. تمام این‌ها فقط یک معنی ...

  As global attention turns toward the upcoming International Webinar on Eliminating Human Slavery and Trafficking scheduled for 29 November 2025 (29 Azar 1404) in London, human rights advocates are highlighting one of the most underreported crises in the Middle East: the trafficking and sexual exploitation of Iranian women and girls across regional networks . Although governments across the region publicly condemn trafficking, evidence from NGOs, survivor testimonies, and regional monitoring groups shows a consistent pattern: organized criminal networks continue to move women from Iran through transit routes in Pakistan, Turkey, and the Persian Gulf, ultimately feeding underground markets of forced labor and sexual exploitation. A growing regional pipeline Recruitment commonly begins inside Iran through deceptive job offers, fraudulent marriage proposals, modeling agencies, and employment brokers. Victims are then moved through border regions using routes long controlled by ...

  در حالی‌که جهان خودش را برای وبینار جهانی مقابله با برده‌داری و قاچاق انسان آماده می‌کند؛ رویدادی که قرار است ۲۹ آذر در لندن برگزار شود، یک حقیقت تلخ دوباره یادآوری می‌شود: زنان و دختران ایرانی، یکی از آسیب‌پذیرترین قربانیان قاچاق در خاورمیانه‌اند. شبکه‌های سازمان‌یافته در ایران و کشورهای اطراف، با وعده کار، مدلینگ، یا حتی ازدواج، قربانیان را از مسیرهای بلوچستان، ترکیه و مناطق مرزی بیرون می‌برند و در نهایت در بازارهای زیرزمینی کار اجباری و بهره‌کشی جنسی در کشورهای عربی خلیج فارس می‌فروشند. فقر، بیکاری، نبود حمایت قانونی و سکوت اجتماعی، این چرخه را زنده نگه داشته. حالا این گزارش، هم‌زمان با سمینار لندن منتشر می‌شود تا یادمان نرود: این فاجعه «پنهان» نیست؛ فقط «نادیده گرفته شده». قاچاق و برده‌داری جنسی زنان ایرانی؛ بحران پنهانِ یک فاجعه انسانی   به‌ بهانه وبینار جهانی «حذف برده‌داری و قاچاق انسان» که ۲۹ نوامبر ۲۰۲۵ (۲۹ آذر ۱۴۰۴) در لندن  در حالی‌که تنها چند روز تا برگزاری وبینار جهانی «Towards Eliminating Human Slavery/Trafficking» باقی مانده است؛ رویدادی که قرار ...

   آلودگی شمال هم رسیده، روستاها هم نفس ندارند و طبق گفته مقامات، هر سال هزاران نفر قربانی هوایی می‌شوند که به‌جای اکسیژن، تحریم و دود تحویل می‌دهد. دو دهه کشمکش هسته‌ای، کشوری را که می‌توانست پیشرفته باشد، تبدیل کرده به آزمایشگاه آلودگی و بن‌بست. حالا هم امید بسته‌اند به «عقلای نظام» که شاید روزی تصمیم بگیرند میان ریه مردم و سانتریفیوژها، یکی را انتخاب کنند.   بحران آلودگی هوا در ایران؛ هزینه پنهان لجاجت هسته‌ای   آلودگی هوا دیگر تنها مهمان ناخوانده کلان‌شهرها نیست. شهرهای شمالی، مناطق روستایی و بخش‌هایی از نوار سبز ایران نیز امروز درگیر موجی از آلودگی‌اند که هر سال هزاران قربانی می‌گیرد. آن‌طور که مسئولان خود می‌گویند، مرگ‌ومیر ناشی از آلودگی هوا به پدیده‌ای مزمن و فراگیر تبدیل شده است. این بحران تنها محصول سوءمدیریت زیست‌محیطی نیست؛ بلکه نتیجه مستقیم بیش از بیست سال گرفتار شدن ایران در چرخه تنش هسته‌ای و تحریم‌های طولانی‌مدت است.   پرونده هسته‌ای، ایران را در وضعیت فرسایشی نگه داشته؛ وضعیتی که نه توسعه پایدار می‌شناسد، نه برنامه‌ریزی زیست‌محیطی و نه ...

Air pollution has now reached northern cities and even rural regions across Iran, contributing to thousands of deaths each year, according to officials. What used to be seen as an urban challenge is becoming a nationwide environmental crisis. The long shadow of Iran’s two-decade nuclear confrontation, combined with harsh sanctions, has left the country with deteriorating infrastructure, outdated technology and a shrinking ability to control emissions. Sanctions have pushed industries toward high-pollution fuels, aging equipment and low standards. The result is an air-quality disaster spreading from Tehran to the Caspian provinces, turning daily life into a slow-moving public health emergency. Reports also point to senior political figures, including Ali Larijani and Sadegh Kharrazi, being involved in recent nuclear policy consultations. They are often portrayed as the more pragmatic voices within the establishment, raising faint hopes that policy may eventually shift toward de-escal...

  تلویزیون ملی در طول آتش‌سوزی کالیفرنیا لحظه‌به‌لحظه پوشش می‌داد، کارشناس می‌آورد، طعنه می‌زد، تحلیل امنیتی می‌چسباند. اما ۲۱ روز است جنگل‌های هیرکانی در آتش می‌سوزند و رسانه ملی ترجیح داده وانمود کند «همه‌چیز آرام است»… ظاهرا دود وقتی آمریکایی باشد جذابیت خبری دارد، ولی وقتی از جنگل‌های خودمان بلند شود فقط مزاحم جدول پخش است.   وقتی کالیفرنیا مهم‌تر از هیرکان است: سکوت رسانه ملی در بزرگ‌ترین آتش‌سوزی جنگل‌های مازندران   ۲۱ روز از آتش‌سوزی گسترده جنگل‌های هیرکانی در منطقه الیت می‌گذرد؛ میراثی میلیون‌ساله که در برابر چشمان مردم ایران می‌سوزد و از دست می‌رود. در همین مدت، رسانه ملی در سکوت عجیب و ممتدی فرو رفته است؛ سکوتی که برای جامعه پرسش‌برانگیز است، اما برای صداوسیما یک «رویه عادی» محسوب می‌شود. همین سازمانی که در ماجرای آتش‌سوزی کالیفرنیا، لحظه‌به‌لحظه تصاویر، کارشناسان و تحلیل‌های تمسخرآمیز پخش می‌کرد، حالا ترجیح داده جنگل‌های خودی را «سانسور طبیعی» کند.   این تفاوت رفتاری سال‌هاست به یک الگوی رسانه‌ای تبدیل شده: اتفاقات منفی در غرب، سوخت رسانه‌ای مطل...

For three weeks, massive wildfires have devastated parts of Iran’s Hyrcanian forests in Mazandaran’s Elit region, one of the world’s oldest surviving ecosystems. Yet the country’s state broadcaster has remained conspicuously silent. This silence stands in stark contrast to its extensive live coverage of California’s wildfires in recent years, during which Iranian state TV repeatedly mocked US authorities and framed the disaster as a symbol of Western decline. When the flames are foreign, the network seems eager to broadcast every moment. When the flames consume Iran’s own forests, the cameras switch off. Media observers say the blackout reflects a broader pattern: negative events abroad are amplified, while domestic crises are minimized or erased to avoid acknowledging failures in environmental management and emergency response. As a result, real-time information on the Hyrcanian fires has largely come from local residents, environmental activists and independent journalists. The c...